T.C. Yargıtay 12.CEZA DAİRESİ Esas:2020-9241 Karar:2024-2574 Karar Tarihi:22.05.2024
YARGITAY KARARI
MAHKEMESİ:Asliye Ceza Mahkemesi
SAYISI : 2015/191 E., 2016/288 K.
SUÇ : Taksirle öldürme
HÜKÜM : Mahkûmiyet
TEBLİĞNAME GÖRÜŞÜ: Onama
Sanık hakkında kurulan hükmün; sanık müdafii tarafından temyizi üzerine yapılan ön inceleme neticesinde 1412 sayılı CMUK’un 317. maddesindeki temyiz isteğinin reddini gerektirir bir durumun bulunmadığı tespit edilmekle, işin esasına geçildi, gereği düşünüldü:
I. HUKUKÎ SÜREÇ
Yerel Mahkemece sanık hakkında taksirle öldürme suçundan, 5237 sayılı TCK’nın 85/1, 62/1, 50/1a, 52/2-4. maddeleri uyarınca sonuç ceza olarak hapis cezasından çevrilen 15.200 TL adli ara cezası ile cezalandırılmasına karar verilmiş, Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığınca onama kararı verilmesi görüşünü içeren Tebliğname ile dava dosyası Daireye tevdi edilmiştir.
II. TEMYİZ SEBEPLERİ
Sanık müdafiinin temyiz sebepleri; kusur durumunun hatalı olduğuna ve re’sen gözetilecek sebeplere ilişkindir.
III. OLAY VE OLGULAR
Yerel Mahkemece, dosyada mevcut belge ve bilgiler, soruşturma ve kovuşturma evrelerinde alınan beyanlarla birlikte dikkate alınarak yapılan değerlendirmede; sanığın yetkilisi olduğu … Granit Mermer Üretim İnş.İth.İhr.San.Tic.Ltd.Şti. isimli firmada depo sorumlusu olarak çalışan …’nun, 16.12.2014 günü saat 15.00 sıralarında kullanmış olduğu vinç ile aldığı mermer malzemeleri istiflediği ve istiflenmiş olan mermerlerin üzerine devrilmesi neticesinde Adana Cumhuriyet Başsavcılığınca tanzim edilmiş olan 17.12.2014 tarihli otopsi raporuna göre …’nun künt göğüs travmasına bağlı sternum ve kot kırıkları ile birlikte iç organ yaralanmasından kaynaklanan kanama sonucu öldüğü olayda, dosya kapsamında alınan keşfe binaen tanzim edilmiş olan bilirkişi raporu ile bilirkişi heyeti tarafından tanzim edilmiş olan 01.01.2016 tarihli raporunda sanığın, ölen kişiyi mesleki eğitimi olmadığı alanda çalıştırması ile vinçle kaldırma, taşıma işlerinin yetkili kişi denetimi ve gözetiminde yapılmamış olması sebebiyle asli kusurlu olduğu kabul edilerek, sanık hakkında 5237 sayılı TCK’nın 85/1. maddesindeki taksirle öldürme suçundan mahkûmiyet kararı verilmiştir.
IV. GEREKÇE ve KARAR
Yargılama sürecindeki işlemlerin usûl ve kanuna uygun olarak yapıldığı, aşamalarda ileri sürülen iddia ve savunmaların toplanan tüm delillerle birlikte gerekçeli kararda gösterilip tartışıldığı, eylemin sanık tarafından gerçekleştirildiğinin saptandığı, vicdanî kanının dosya içindeki belge ve bilgilerle uyumlu olarak kesin verilere dayandırıldığı anlaşılmakla, sanık müdafinin yerinde görülmeyen temyiz sebeplerinin reddine, ancak;
Olay tarihinde yürürlükte bulunan 30.06.2012 tarih ve 28339 sayılı Resmi Gazetede yayımlanan 6331 sayılı İş Sağlığı ve Güvenliği Kanununun (6331 sayılı Kanun) 9 uncu maddesi gereğince 26.12.2012 tarihinde çıkarılan İş Sağlığı ve Güvenliğine İlişkin İşyeri Tehlike Sınıfları Tebliğine göre icra edilen iş kolunun tehlikeli işler kapsamında yer aldığı; 6331 sayılı Kanun’un 15 inci maddesine göre, çok tehlikeli sınıfta yer alan işlerde çalışacakların yapacakları işe uygun olduklarını belirten sağlık raporu almadan işe başlatılamayacakları, 17 nci maddesine göre ise, mesleki eğitim alma zorunluluğu olan çok tehlikeli sınıfta yer alan işlerde yapacağı işle ilgili mesleki eğitim aldığını belgeleyemeyenlerin çalıştırılamayacağı düzenlemelerine yer verildiği, Tehlikeli ve Çok Tehlikeli Sınıfta Yer Alan İşlerde Çalıştırılacakların Meslek Eğitimlerine dair Yönetmelik hükümlerine göre de eğitim alma zorunluluğu bulunan ölenin, değinilen mevzuat hükümleri gereğince çok tehlikeli işte çalışabileceğine dair sağlık raporu alınmadığı, icra ettiği faaliyete uygun mesleki eğitimler verilmediği ve vinci kullanma belgesi olmadığı halde vinci kullandığı anlaşılmakla, firmanın yetkilisi olan sanığın eylemlerinde 5237 sayılı Kanun’un 22 nci maddesinin üçüncü fıkrasında yer alan bilinçli taksir hükümlerinin uygulanması gerektiği gözetilmeksizin, yazılı şekilde hüküm kurulması,
Hukuka aykırı olup, açıklanan nedenlerle İskenderun 3.Asliye Ceza Mahkemesinin kararına yönelik sanık müdafiinin temyiz istekleri yerinde görüldüğünden hükmün, 1412 sayılı Kanun’un 321 inci maddesi gereği, 1412 sayılı Kanun’un 326 ncı maddesinin son fıkrası uyarınca sonuç ceza miktarı açısından sanığın kazanılmış hakkının dikkate alınması suretiyle, Tebliğname’ye aykırı olarak, oy birliğiyle BOZULMASINA,
Dava dosyasının, Mahkemesine gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE,
22.05.2024 tarihinde karar verildi.